Medicinale cannabis kan op verschillende manieren worden toegediend, afhankelijk van het land en de wetgeving.
Het medische gebruik van cannabis is bijna 5000 jaar oud . We beginnen echter nog maar net de werkingsmechanismen van cannabinoïden, hun therapeutische deugden, de meest efficiënte doseringen en toedieningswijzen te begrijpen.
De eerste schriftelijke verslagen over het therapeutisch gebruik van cannabis dateren uit 2700 voor Christus. In de oudste farmacopee ter wereld – toegeschreven aan de Chinese keizer Shen-nung – werd cannabis bij zo’n honderd indicaties genoemd.
Het duurde echter tot het einde van de 20e eeuw en de ontdekking van het endocannabinoïdesysteem voordat we begonnen te begrijpen waarom en hoe cannabis op het menselijk lichaam inwerkt.
De eigenschappen van cannabinoïden
We weten inmiddels dat de plant veel actieve ingrediënten bevat: CBD, THC, CBN, CBG, etc. Niet al deze cannabinoïden zijn hetzelfde en er valt nog veel te ontdekken over hun fysiologische effecten. De ontstekingsremmende, anti-emetische, pijnstillende, antibacteriële en zelfs antikanker eigenschappen van bepaalde cannabinoïden zijn echter bewezen.
Medicinale cannabis op de juiste manier toedienen
Om de therapeutische eigenschappen van cannabinoïden te optimaliseren, is het niet alleen nodig om hun individuele werkingsmechanisme te identificeren. Het is ook noodzakelijk om te bepalen bij welke dosis ze het veiligst en meest effectief zullen zijn.
In dit opzicht is de wijze van bestuur van groot belang. Cannabis kan inderdaad worden gerookt, ingeademd, ingenomen of zelfs op de huid worden aangebracht.
Wijze van inademing
Er zijn verschillende manieren om cannabis te inhaleren.
· Het roken van cannabis (in de vorm van joints) is de meest voorkomende consumptiewijze. Het is ook het schadelijkst. Bij de verbranding van cannabis komen bijna 2000 afgeleide stoffen vrij. Sommige, zoals koolmonoxide, zijn giftig en zelfs kankerverwekkend.
· Verdamping bestaat uit het inhaleren van cannabis door er waterdamp doorheen te laten gaan (bijvoorbeeld via een elektronische sigaret). Omdat de temperatuur waarop de plant wordt verwarmd aanzienlijk lager is, worden stoffen afkomstig van de verbranding vermeden, maar verdamping is echter niet ideaal om de dosering te controleren.
Orale toediening
De inname van cannabis kan plaatsvinden via kruidenthee of door het eten van met cannabis doordrenkte boter- of oliepreparaten. Deze toedieningswijzen worden niet aanbevolen. De reden: de willekeurige en onvoorspelbare concentratie cannabinoïden. Omdat deze slecht oplosbaar zijn in water, worden kruidentheeën vaak niet voldoende gedoseerd. Wat betreft geïnfuseerde vetten, integendeel, ze kunnen een overdosis krijgen. Hierdoor wordt u blootgesteld aan de ongewenste bijwerkingen van overmatig cannabisgebruik: angst, paranoia, duizeligheid, enz.
· Dankzij de hoge vascularisatie van de onderkant van de tong maakt toediening via de sublinguale route een snel farmacologisch effect en gecontroleerde doseringen mogelijk. Idem met sprays voor oraal gebruik.
Dermale toediening
Het toedienen van een cannabinoïde dermaal – via een crème, gel of pleisters – heeft verschillende voordelen:
· De productie van bijproducten van de verbranding wordt vermeden.
· De dosering kan eenvoudig worden gecontroleerd.
· De behandeling wordt gelokaliseerd op een zone die wordt gedefinieerd door het oppervlak waarop het product wordt aangebracht.
Het is ook mogelijk om een cannabinoïde rectaal (zetpil) of oftalmologisch toe te dienen, maar deze toepassingen zijn zeldzamer.
***bron***
Hand A. et al., “Geschiedenis van medische cannabis” in J Pain Manage , 2016.
